Možda ste nasledili oči ili nos svoje majke, ali najnovija naučna studija je dokazala da[tweetherder] sisari veći deo DNK nasleđuju od – oca[/tweetherder]!
Geni koje nasleđujemo sa očeve strane dominantniji su od majčinih, pokazalo je novo istraživanje. Kod svih sisara većina genetskog materijala koja se prenosi potomcima najverovatnije dolazi po muškoj liniji nasleđivanja, sudeći po rezultatima studije sprovedene na South Carolina Univerzitetu. To znači da, iako nasleđujemo jednaku “količinu” DNK svakog od roditelja, ona koju nasleđujemo od oca je dominantnija, naročito kada je reč o sklonosti ka bolestima, kao što su dijabetes i srčana oboljenja.
Ljudi, miševi i svi ostali sisari dele jednog zajedničkog pretka koji je nastao na planeti Zemlji pre više od 80 miliona godina, stoga dele i “dobar deo” genetskog materijala. Kada miševi “prosleđuju” genetski materijal svojim potomcima, to rade na način na koji to čine svi sisari.
Studija je ispitivala tzv. ekspresiju gena tj. nivo aktivnosti gena u proizvodnji RNA, molekula koji su zaduženi za stvaranje proteina u telu i funkcionisanje čitavog organizma. U ispitivanju je korišćena vrsta miševa poznata pod nazivom Collaborative Cross, što je jedna od genetski najraznolikijih vrsta ovih glodara. Ovi miševi su uzgajani na specifičan način, kako bi u najvećoj mogućoj meri “oponašali” genetsku raznolikost ljudske populacije.
Naučnici su tri sorte miševa ukrstili tako da su dobili devet različitih vrsta potomaka. Kada su miševi “kreirani” na ovakav način odrasli, naučnici su ispitivali nivo aktivnosti različitih gena u telesnim tkivima. Rezultati su ih iznenadili – geni nasleđeni od oca pokazali su daleko veću aktivnost u odnosu na one nasleđene od majke!
“Nivo ekspresije gena zavisi i od oca i od majke. Međutim, znamo da su kod sisara genetske varijacije više povezane sa ocem. Zamislite da neka takva mutacija pođe po zlu. To znači da ako su geni nasleđeni od majke, oni ne bi imali takvu količinu ekspresije kao da su nasleđeni od oca. Drugim rečima, ista mutacija kod određenih bolesti može imati potpuno različite posledice, u zavisnosti od toga da li su geni očevi ili majčini”, zaključuje autor studije Pardo-Manuel de Villena.